Szarotka

Workerus 510 Szarotka jest kabinowym jachtem turystycznym typu catboat. Te charakterystyczne łodzie z końca XIX wieku rodziły się na Wschodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, między Bostonem a Nowym Jorkiem. Służyły przybrzeżnym rybakom z Cap Cod do połowu siecią z burty. Dzięki znakomitym zaletom znalazły szybko sympatyków po drugiej stronie Atlantyku, szczególnie w Anglii. W Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku pojawiły się regatowe wersje catboatów. Powierzchnie ich jedynego gaflowego żagla w stosunku do wielkości kadłuba były imponujące, ale też stosunek długości do szerokości zbliżony do 2,2 gwarantował odpowiednią stateczność (szczególnie początkową).

Budowano catboaty kabinowe i bezkabinowe. Kadłuby były drewniane o poszyciu klepkowym na zakładkę albo na styk. Współczesne repliki tych jachtów są budowane przy zastosowaniu współczesnych materiałów i technologii. Szarotka jest taką repliką. Dla zachowania jej “drewnianego charakteru” przyjęto technologię wykonania kadłuba z obłogów i sklejki. By uzyskać dużą trwałość eksploatacyjną i absolutną szczelność, całość oblaminowana jest z zewnątrz cienką tkaniną szklaną, przesyconą żywicą epoksydową. Drzewce są oczywiści drewniane i tylko żagiel i liny wykonano z tworzyw sztucznych. Dzięki drewnianej konstrukcji i braku balastu jacht jest wprawdzie wywracalny, ale niezatapialny. Pomimo tradycyjnej formy zastosowano pewne nowatorskie rozwiązania: otwarty szeroką szczeliną od strony pawęży odpływowy kokpit i wąski profilowany miecz.

Szarotka ma niewielkie gabaryty, ale jest bardzo pojemna. Kabina mieści trzy stałe pełnowymiarowe koje z możliwością rozłożenia czwartego miejsca do spania, szafkę kambuzową ze zlewozmywakiem i zbiornikiem na zlewki. Pod kokpitem mieści się toaleta chemiczna i bardzo dużo osprzętu; pod kojami także można upchnąć wiele drobiazgów. Na prawej burcie jest duża bakista dostępna z góry od kokpitu. Poza tym jest jeszcze obszerny achterpik, w którym mieści się silnik pomocniczy (po zdjęciu z pawęży) i sprzęt do nurkowania – takie były życzenia armatora.

Ten mały, ale pakowny jacht może z powodzeniem obsłużyć jedna osoba. Jacht ma jeden fał do podnoszenia gaflowego żagla, jeden szot i ster ze stałą płetwą i z podnoszonym rumplem (można sterować na stojąco). Nie ma tu cepika, by nie naruszać tradycyjnego charakteru łódki, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby w razie konieczności go zastosować. Skrzynka mieczowa jest niska, zajmuje jednak niestety cały środek mieszkalnego wnętrza. Trudno było zatem wygospodarować trochę miejsca na składany stolik. Jego rolę może pełnić trap zejściówki, odchylany na lewą burtę (dla ułatwienia dostępu do toalety chemicznej); jest poza tym duży blat szafki kambuzowej.

Miecz można podnosić przy pomocy łańcucha przez otwór w dnie kokpitu, a stopień jego podniesienia regulujemy przetykając przez dowolne ogniwo hak zamocowany na końcu łańcucha. Pozwala to oddziaływać na nawietrzność jachtu. Niewielkie zanurzenie umożliwia odwiedzania wielu zakamarków na turystycznych szlakach wodnych.

dane techniczne:

długość 5,10 m

szerokość 2,28 m

zanurzenie 0,45/1,20 m

wyporność 775 kG

pow. żagla 18 m²

konstruktor Stefan Workert

 

Tags: Stefan Workert, catboat, jachty drewniane, jachty z drewna, ket

Category: Spis treści, Technika