mahoń, teak, morze i RAGTIME

Autor: Stefan Ekner

Jest to jednostka przeznaczona do żeglugi przybrzeżnej. Inspiracją przy powstawaniu RAGTIMEA były szkockie łodzie zwane Zulu, używane do połowu śledzi. Jacht ten nadaje się oczywiście do żeglugi śródlądowej. Należy jednak pamiętać, iż jest to jacht kilowy o blisko metrowym zanurzeniu. Jacht ten zaprojektowałem dla siebie. Dzięki temu mogłem zastosować na nim wiele unikatowych (by nie powiedzieć, eksperymentalnych) rozwiązań konstrukcyjnych, pozwalających zebrać nowe doświadczenia tak w sferze szkutnictwa, jak i własności nautycznych (na to przyjdzie jeszcze trochę poczekać).

Jacht został zaprojektowany specjalnie “pod notatkę słupską”, która umożliwiała jednostkom o długości do 5-metrów pływanie w 2-milowym pasie przybrzeżnym – stąd jej niewielkie rozmiary. Z drugiej strony, udało mi się zmieścić we wnętrzu wszystko, co niezbędne, by móc o RAGTIMIE powiedzieć “jacht morski”, nie wydając na jego budowę wielkich pieniędzy.

Nisko umieszczony środek ożaglowania oraz kształt kadłuba (balastowy szpicgat) predysponuje jacht do żeglugi w ciężkich warunkach. Długi kil nie jest może tak sprawny, jak silnie wykształcone smukłe płetwy balastowe, ale przydaje jachtowi stateczności kursowej. Ożaglowanie typu ket-kecz z lugrowymi żaglami, które wprawdzie gorzej pracują na jednym z halsów, wymaga mniej siły do obsługi niż inne typy ożaglowania. Poza tym rozsunięcie ich środków ożaglowania względem środka wyporu ułatwia sterowanie jachtem o tak zarysowanej bryle kadłuba, a “rozpisanie” całkowitej powierzchni na mniejsze połacie ułatwia opanowanie płócien w cięższych warunkach. Pełnolistwowe, półsztywne płaty są próbą połączenia zalet ożaglowania dżonkowego i lugrowego. Wolnostojące maszty klejone są z listew metodą opisywaną już w artykule “lekkie drzewca”.

Zład kadłuba, klejony z warstw mahoniu (np. stępka z 4 warstw, stewy i wzdłużniki pokładnikowe z 3, dejwudy z obłogu), poszyty jest diagonalną mahoniową skorupą, którą pokrywa cienka warstwa laminatu epoksydowo-szklanego. Pokład o konstrukcji kasetonowej pokrywa makieta teakowa. Kadłub usztywnia sklejkowa kratownica denników i wzdłużników, w których wycięte są otwory wentylacyjne i szpigaty. Długa płetwa sterowa ma konstrukcję skorupową (artykuł pt. “płetwy lekkie, łatwe i przyjemne”).

Pod płaskim pokładem można wygodnie siedzieć na kojach, wysokość wnętrza wynosi 1,2 m. W kabinie znajdujemy trzy koje, kambuz, stół kuchenno-nawigacyjny, szafkę dziobową oraz półki i jaskółki na grodzi oddzielającej kokpit od kabiny.

Skajlajt, oprócz doświetlenia wnętrza, po otworzeniu poprawia wentylację – co jest niezmiernie ważne w jachtach o konstrukcji drewnianej. Gdy warunki nie pozwalają na uchylenie skrzydeł skajlajtu, cyrkulację powietrza wymusza nawiewnik fajkowy. Ponadto na tylnej ścianie hundkoi zamontowany jest otwierany bulaj. Jest on schowany pod ławką – może więc być uchylony nawet podczas ulewnych deszczy. To zaś pozwala zastosować szczelną klapę i sztorcklapę (obie na zawiasach) – jest to ważne, gdyż asymetrycznie usytuowana zejściówka musi być absolutnie szczelna, by kąt zalewania nie był zbyt mały.

Kokpit niezbyt wielki – jak zresztą cały jacht – nie ma półpokładów. W pierwszych rysunkach planowałem takowe, lecz już w trakcie budowy zrezygnowałem z nich. Mimo iż można pod nimi zmieścić mnóstwo rzeczy – pagaje, zbuchtowaną linę, gąbkę czy choćby postawić kubek z herbatą – niewielka przestrzeń miedzy ławką a półpokładem zdecydowanie utrudniałaby konserwację. A na drewnianych jachtach już tak jest, że tam, gdzie niechętnie zaglądamy, znakomicie “czuje” się wilgoć…

Silnik przyczepny zainstalowany w studzience schowany jest pod prawą ławką lub stacjonarny pod schodkiem… Niewielki wentylowany achterpik kryje zbiornik paliwa. Maleńki pokład rufowy pełni także rolę węzłówki wzmacniającej połączenie wzdłużników ze stewą rufową.

dane techniczne:

długość 5,00 m
szerokość 1,90 m
zanurzenie 0,85 m
wyporność 1150 kG
balast 400 kG
powierzchnia żagli 15 m²

 

Tags: Ragtime, Stefan Ekner, jacht morski

Category: Spis treści, Technika